In de zomer van 2007 stonden we met onze caravan op het landgoed Quadenoord (bij Renkum) en maakten van daaruit wandelingen. Django was toen zeven maanden en was in zijn element met zoveel natuur. Tijdens één van de wandelingen hoorden we opeens zijn hoge blaf vanuit het bos en het leek op een pijnlijke ervaring. Ik floot Django naar me toe om te kijken wat eraan de hand was. Hij kwam inderdaad hinkend naar ons toe lopen. Wat daarna gebeurde heeft ons erg verbaast. Hij liep naar een diepe modderplas langs het pad, ging er vervolgens inzitten en keek naar ons met een uitstraling van 'het lijkt misschien wel raar maar ik weet wat ik doe!'. Daarna ging hij helemaal in de plas liggen. We lieten hem zijn gang gaan en na ongeveer vijf minuten kwam hij eruit en liep hij weer als een kieviet. Kennelijk wist hij precies wat voor hem nodig was om zijn poot te genezen, n.l.: “afkoeling”!
We waren blij dat we de rust hadden genomen hem zijn gang te laten gaan. Wat wij mensen leren uit een boekje had Django van 'moedertje natuur' al paraat! Volgens mij noemen we dat instinct!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten