Wat kost een scharrelhaan....

Op de laatste woensdag in februari maakte Jitte en ik samen met onze honden een wandeling langs de Grote Wetering in Berlicum. Het is daar veilig lopen met de honden; aan de ene kant water en aan de andere kant bos afgewisseld met weilanden en af en toe een boerderij. Het leek zo vredig te gaan...zonnig weer, weinig wind. Maar ja, in de Grote Wetering zwommen twee zwanen en op de oever liepen twee Grote Münsterlanders met nog volop energie in hun lijf. Binnen een paar tellen lagen m'n honden in het water en de twee zwanen vlogen op en vertrokken over de Grote Wetering van ons af. Dus zette Django en Floris de achtervolging in op het land. Toen bleek dat mijn dogtrainer geen voldoende energie had om de twee op zo'n grote afstand terug te halen. Dat was wel balen want nu bleven ze maar rennen totdat ze helemaal uit zicht waren verdwenen. Bleef er niets over dan maar geduldig te wachten. En ja, na tien minuten kwam Django en nog eens vijf minuten later Floris. Hé hé, we konden weer normaal onze wandeling voortzetten. Na zo'n twintig minuten lopen naderden we een boerderij en daaruit verscheen de boerin die onze richting opliep. Wat hield ze toch in haar hand omhoog? Zodra we dichterbij kwamen werd dat ons duidelijk. Het was een kip of zoiets. Ze zij tegen ons: "die honden hebben mijn haan doodgebeten die op de weg liep. Ik weet niet welke het is geweest want het ging erg vlug. Ik ben er achteraan gevlogen en toen liet de hond mijn haan los". "Ach, wat erg voor u, want het is juist zo'n mooie haan" zeiden we. "Ja" zei ze: "en de haan is eigenlijk van mijn schoonzoon en die zal daar niet blij mee zijn. Maar dit soort honden doen dat gewoon". Dat moesten we wel beamen. "Ja, het zijn jachthonden hé" zeiden we om toch maar een gesprek luchtig te houden, want uiteindelijk draaien we er toch voor op. De boerin werd heel mild naar ons toen ze merkte dat wij de schade wel wilde vergoeden. Ze zei dan ook op innemende toon: 'Ik merk wel, jullie zijn goede mensen'.

Van te voren had ik niet kunnen inschatten wat nu de geleden schade was, dus liet ik dat maar aan de boerin over. Ze schatte de schade in op twaalf euro vijftig. Daarvoor was ze ook nog bereid om voor ons een plasticdraagtas te halen. Met zichtbaar opgelucht te zijn overhandigde ze ons onze nieuwe aanwinst: de dode haan. Met dank aan onze hondjes, zal ik maar zeggen. Ze vond onze honden, bij nader kennis te hebben gemaakt, wel lief. Een paar uur later was de haan geslacht via een kennis en kon hij de volgende dag de pan in.