Weer eens met z'n vieren op pad. Oude tijden herleven...

Baasje van Derit was onthand en dus hem maar meegenomen op het middaguitstapje van Django en Floris. Derit wordt wel eens meer door andere mensen uitgelaten en het leuke van hem is dat hij weet wie hem op dat moment uitlaat ongeacht welke bevriende hond(en) hij ook tegenkomt onderweg. Vanmiddag scheen de zon en Derit was zo sportief om zich van zijn beste kant te laten zien. Dus alle drie de Waal in om af te koelen. Leuk om zo met drie honden te lopen.

Een doorsnee zondagmorgen....

Soms vergeet ik het maar op zondagmorgen begint hier om 09:45 uur de klokken te luiden ter aankondiging van de aanstaande kerkdienst. Menig kerkganger weet dan dat hij nog een kwartiertje heeft om naar binnen te gaan. Dat gelui is voor de oren van Floris niet te doen. Zodra het luiden begint zet hij een aria in, maar dan op z'n honds. Nu waren we in het park en dat leverde het volgende filmpje op:

Na de aria gelijk in bad. Nou ja, bad... Meer de plomp in vol met kroos.. Hij komt er als een Hulkje weer uit. Uiteindelijk mag hij de Waal weer in om zijn normale kleur terug te krijgen.

                                       En nu: op naar de Waal!! 

Op korte afstand (Rossum) zijn er veel ooievaars met nesten. Als er bij ons wordt gehooid zijn ze er als de kippen bij. Zulke prachtige vogels zie je niet snel over het hoofd. Ze lopen dan heel statig naar voedsel te zoeken maar houden intussen de omgeving in de gaten. Dus Django en Floris maar aanlijnen om die vogels hun gang te laten gaan.

Even eruit....

Met de caravan er even tussenuit in Nederland. Dan ga je er vanuit dat er truien en een regenjack mee moeten. Dit jaar verliep dat wel even anders dan verwacht. Het eerste weekend waren Aoife en Beer op bezoek. Beer was samen met Koert dus dat beloofde veel gezelligheid zo met ze vijven. Lekker met de honden gewandeld, bij de caravan veel leuke dingen gedaan zoals 'IJswinkeltje' spelen waarbij Beer en Aoife de caravan hadden veranderd in een echte ijswinkel. We hebben de Panoramahoeve bezocht en lekkere pannenkoeken gegeten. Nadat de familie weer huiswaarts keerde werd het weer steeds warmer met als absolute hoogte punt die donderdag toen het kwik boven de 40 graden kwam. We stonden wel in de schaduw onder bomen maar de warmte kwam gewoon overal. Dus hebben we veel geluierd, gelezen, veel water gedronken en kleine rondjes met de honden gemaakt. Intussen hadden we stiekem heimwee naar ons koel huis...

                                Kan die verwarming ook uit???

En nu doorpakken!

Floris en ik zijn al lekker, met ons trainingsgroepje, aan het richten op de proeven. Ik heb me opgegeven bij 2 proeven t.w. 1 SJP in Haaften op 17 augustus (open voor Grote Münsterlanders en Vizsla's) en 1 MAP A in Rha (open voor staande honden) georganiseerd door de vereniging van de Duitse korthaar i.s.m. de Nederlandse Grote Münsterlander vereniging. 
De trainingen verlopen altijd op een ontspannen manier. Gewoon op het gewenste MAP- niveau en tevens gericht op de gewijzigde proeven op de SJP. Deze worden dit jaar voor het eerst doorgevoerd en dan moet wel even de knop om. Niemand heeft hiermee ervaring maar het staat wel allemaal beschreven. Dus veel hondeneigenaars zijn hier heel druk mee om straks beslagen ten ijs te gaan. 

Zelf richt ik me nu op de I proef van de SJP. Hierbij wordt de hond twee maal 'vooruit' gestuurd naar een duif. Een duif op 130 m en de ander op 100 m. Deze liggen ca. 50 m uit elkaar. Ik denk dat in augustus het er wel inzit. 

Tijdens de training moet er ook veel worden gewacht totdat het weer de beurt is voor Floris. Met die tijd weet Floris wel raad. Gewoon een fijn plekje opzoek uit de zon...

We zijn de winter door...

Gelukkig kunnen we de winter nu achter ons laten. We hebben trouwens wel kunnen genieten van deze winter. Met Floris ben ik op de maandag blijven trainen met mijn trainingsgroepje. Op 23 maart hebben we nog een Koppelwedstrijd gedaan in Heerle (bij de Bolusberg) Dat deden we met Jules van Hassel met zijn Flatcoated retriever Yalla. We hadden ons voorgenomen dat we ontspannen de wedstrijd in zouden gaan omdat er niets voor ons op het spel stond. Aan de andere kant wil je toch zo veel mogelijk apporten binnen halen. Floris werd op de meeste apporten ingezet en bracht er 1 niet binnen. De reden? Het was een Muskusrat en daarmee hij nog nooit geoefend. Hij is op de proef er wel een paar naar gedirigeerd maar hij nam hem niet in zijn bek. Toen ik dat tegen de keurmeester vertelde zei hij: "probeer het maar met deze Muskusrat". Toen ik deze van me afwierp en Floris het apportcommando gaf, deed hij het wel en bracht de rat netjes binnen. 
Uiteindelijk eindigde we op een plaats in de middenmoot en het belangrijkste was dat de honden het erg goed hadden gedaan en wij hadden een leuke dag.

Django heeft de ziekte van Cushing wat voor hem betekent dat hij veel drinkt. Daarnaast is hij vraatzuchtig geworden. Steelt nu bv een koekje van de tafel of iets eetbaars van het aanrecht. Het is even oppassen geblazen met Django in de keuken en ook tijdens de wandelingen zoek hij naar iets eetbaars. Voorts is hij vaak onrustig en hijgt bij het uitlaten. Hij is wel goed mobiel en kan je zien dat zijn hart het nog prima doet. Door zijn doofheid houdt hij ons goed in de gaten en dat maakt het ook wel weer hanteerbaar. Ik kan veel met handgebaren doen en gelukkig ook op afstand. 
Hij heeft een aantal onderzoeken gehad toen vermoed werd dat hij die ziekte had. Dit had ten doel om na te gaan waarvan het vandaan komt. Dat hebben ze niet kunnen vastgestellen en had ik die onderzoeken net zo goed ook niet kunnen doen. Omdat Django al behoorlijk op leeftijd is (ruim 12 jaar), krijgt hij hiervoor niet de peperdure medicijnen maar houd ik hem wel goed in de gaten. Hij zal er wel een keer aan overlijden maar zover is het nog niet en draait hij gewoon nog met het de uitlatingsrondjes mee. 

 Op mijn leeftijd heb ik wel mijn rust nodig...zeker na het tennissen..

 Binnen 1 km van ons huis komen we al de sporen van bevers tegen. Even een inspectie..

 Wie komt daaraan gelopen???

 Dit is mijn privéhuis. Wel even bellen als je langs wilt komen..

Ze zeggen vaak dat we niet 'sporen'. Niets van waar!!

Rivieren

Iedere jager weet wat 'rivieren' is met je hond. Voor de outsider: dat is werken met je hond vóór het schot. Met je hond loop je dan door het veld op zoek naar wild. Tijdens de loop maak je korte slagen dwars op de windrichting. Je hond volgt jouw bewegingen maar dan vergroot. Dus loopt je hond verder door en van je af. Zodra de hond verwaaiing krijgt van wild, gaat de hond 'voorstaan' en maakt dus niet zijn pas af. Meestal zal hij met een voorpoot zijn pas niet afmaken en houdt deze ingetrokken. 

Maar deze keer heb ik het over een ander soort 'rivieren'. Met de rederij Riveer kan je opstappen op een veerboot vanaf Zaltbommel, Brakel, Loevestein, Woudrichem en Gorinchem. De fietsen mogen mee en ook honden zijn gratis. Vanaf Zaltbommel gaat een snelle veer die stopt in Brakel en Loevestein. Voor 10,= euro kan je de hele dag van de boten gebruik maken. 

Jitte, de honden Django en Floris, en ik gingen deze zomer riveeren. Een hele belevenis met zo'n snelle boot (45 km per uur) over de Waal. Na iets meer dan een half uur waren we in Loevestein en daar zijn we eerst gaan wandelen in het prachtige Monnikenland. Daarna een bezoek gebracht aan kasteel Loevestein waar op dat moment heel veel activiteiten waren. We hadden zelf tijd om met de veerpont naar Woudrichem te gaan voor een heerlijke wandeling over en door de vesting. Met de veerpont weer naar Loevestein om daar op de snelle veerboot te stappen. Al met al een geslaagd dagje in middeleeuwse sferen. De dienstregeling is in de zomermaanden anders dan de overige maanden dus raadpleeg wel hun dienstregeling.

Gezelligheid op kasteel Loevestein

 Welke kan gaan we op?

 Ik houd hier wel de wacht!

We gaan lekker het Monnikenland op..

 Nog even naar Woudrichem

Gelukkig kan je op de snelle boot je nog even vasthouden..

Terug in het Pinzgauwer tal

Ook dit jaar togen we naar Oostenrijk. We hadden een tussenstop in Duitsland bedacht anders dat we waren gewend. Dat pakte goed uit want deze camping lag ver over de helft van de totale route. De volgende dag hadden we dus een makkie en dat is ook wel nodig omdat in Oostenrijk de wegen veel meer slingeren en vaak geen snelwegen zijn. De route is wel heel mooi en afwisselend. Ook hier was het net als in Nederland en de rest van West-Europa gewoon warm maar toch net iets aangenamer. Misschien vanwege de bergen en dus minder uren zon? Floris had last van zijn rechter poot dus lange wandelingen zaten er dit keer niet in. Was met die warmte ook niet heel erg. We zochten het gewoon wat dichterbij en we waren vaak in het bos vlakbij de camping in Mittersill. De weken zijn weer voorbij gevlogen. We gingen regelmatig op bezoek bij familie in Lengdorf die ook een hond hebben. De Oostenrijkers houden hun hond vaak angstvallig aan de lijn, ook in het bos. Ze benaderen honden vaak ook heel voorzichtig. Naast de camping woont een Australian Shepherd teef en die was binnen de kortste tijd dikke vrienden met Django en Floris. 

 Op de achtergrond de hoogste berg van Oostenrijk: de piramidevormige Großglockner met zijn 3798 meter.

 Een doorkijkje van het Pinzgauer tal. Een mooi breed dal waar ook een smalspoor ligt van Zell am See over Mittersill tot aan Krimml. Hier staan we bij Mittersill.

 Een uitkijkje over Mittersill. De honden zochten even de schaduw op.

 Ja, en mocht je in de buurt zijn van Nedersill dan kan je je dorst lessen en honger stillen bij restaurant Backerhof! Ze maken daar de lekkerste pizza van heel het Pinzgauwer dal. Een aanrader! Gezelligheid is hier uitgevonden!

 Een uitzicht op Lengdorf. In de winter skigebied en in de zomer wandelgebied. Door het dal is trouwens goed te fietsen langs de beek. En je kan je fiets ook meenemen in het treintje van de Pinzgauwer localbahn. En dan weer terug met de fiets.

 Tja, zo warm was het. Soms 36 graden.

 Hier is Koekie een Franse Bulldog. Zo grappig en lief.  

Even laten zien waarin ik heb gezwommen. Heerlijk om in af te koelen!

Altijd weer een plekje om even te drinken.